PROSPEKT
Nəriman Nərimanova ithaf edirəm.
Bakı eniş, Bakı yoxuş,
Binaları pillə-pillə.
Keçib gedir boranlı qış,
Yer süpürür kiçik çillə.
Yaz nəfəsli Novruz gəlir,
Yasəmənlər puçurlayır.
Çiçək düzür göy döşünə
Orda-burda çəmən, çayır.
Şəhər çoşur, dəniz çoşur,
Sanırsan ümman yeriyir.
Bakımızı qurmaq üçün
Elə bil cahan yeriyir
Şəhər qalxır dağ üstünə,
Çərkələnir təzə damlar.
Səkilərin kənarında
Xışıldaşır körpə şamlar.
Fil xortumlu gür maşınlar
Daş götürür, torpaq qazır.
Bir tarixçi bu yerlərin
Keçmişini anıb yazır:
“Qanlı-qadalı illər
Bomboz idi bur yerlər.
Nə ev vardı, nə koma,
Qərq olmuşduq biz quma
Şəhərdə polis, kazak,
Yenə başlayıb sazaq.
Qılınc çəksə də şaxta,
Nərimanov qabaqda
Çığır açıb kedirdi,
Onun arzusu birdi;
- Silahlı üsyanla biz
Son dəfə qalxıb gərək
Şərqdən doğma Vətənə
Xoş müjdələr göndərək!
O açdığı cığırla
Gedirdi bütün şəhər.
O cığırla ağ günə
Çıxdı məzlum fəhlələr...”
Sinə gərdik döyüşlərə,
İllər gəlib, illər keçdi.
O inqilab çığırıyla
Ellər gəlib, ellər keçdi...
Söylədiyim bu ilk çığır
Görün necə boy atıbdır.
Bakı onun yerindəcə
Bir prospekt yaradıbdır.
Nərimanov prospekti!
Evlər təzə, bağlar təzə.
Geniş, gürşad aynabəndlər
Gəlin kimi gülür üzə...
Şəhər köçüb dağ üstünə,
Meh də əsir sərin-sərin.
Sıx kərvanı pozulmayır
Ala gözlü taksilərin.
Bu nəğməmi bəstələyən
Bakımın öz küləyidir.
Nərimanov prospekti
Paytaxtımım ürəyidir!..
|