Şərqin Şöhrəti

 

Böyük ədib

Cəlil Məmmədquluzadəyə

 

I hissə

 

Mirzə Cəlil! Mirzə Cəlil!

Doğuldunsa Nehrəmdə sən,

Yüz Nehrəmin dərdi keçdi

Vətəncanlı ürəyindən.

***

Baxdın Həsən əmilərə,

Min bir əmin düşdü yada.

Tutuşdun bir qəm oduna,

Min bir qəmin düşdü yada.

***

O suvaqlı daxmalarda,

Duydun elin ahını sən.

Əllərinə qələm verib,

- Dərdimizi yaz! – dedi Vətən.

***

Durdun iti qələminlə

Millətinin keşiyində.

Sabirlərin, Səhhətlərin

Səhhətinin keşiyində...

 

I I hissə

 

Mirzə Cəlil! Mirzə Cəlil!

Sadiq qaldın öz əhdinə,

Ürəyinin hər sözünü

Verdin “Molla Nəsrəddin”ə

***

Lakin o yox, sən diriltdin

Bütün canlı ölüləri.

Qalxdı qəflət yuxusundan,

Cəhalətli Şərq elləri...

***

Durdun iti qələminlə

Millətinin keşiyində.

Sabirlərin, Səhhətlərin

Səhhətinin keşiyində...

 

I I I hissə

 

Mirzə Cəlil! Mirzə Cəlil!

Sən güldün də, ağladın da.

Qəmküsara güllə dəydi,

Dönüb qara bağladın da.

***

Sadə, şirin ləhcənlə sən,

Dilimizə şöhrət oldun.

Bu hikmətlər ölkəsinə,

Ən dərin bir hikmət oldun.

***

Sən də böyük ürəyinlə

Salamladın bu diyarı!

Sən bu gündə dayanmısan

Sabirlərin, Səhhətlərin

Səhhətinin keşiyində...